M’n verzameling kleine schoentjes is net zo per ongeluk begonnen als m’n
verzameling centimeterbanden (zie berichtje 28). Toen onze zoon nog een babytje
was, had ik de kleinste maat klompjes voor hem gekocht. Die heeft hij maar heel
kort gedragen, en ik heb de klompjes bewaard. Iemand nam voor hem leren slofjes
uit Egypte mee, met een kameel en een palmboom erop. Helaas, z’n voetjes waren
al zo hard gegroeid dat de slofjes nooit gepast hebben. Dat vond ik toch
jammer, en de klompjes en de slofjes uit Egypte heb ik aan de muur van z’n
slaapkamer gehangen. Vanaf dat moment zijn de schoentjes en slofjes
binnengedruppeld; ze komen van mensen die naar Mexico, China, Slowakije,
Indonesië en nog vele andere landen geweest zijn. De hele verzameling hangt nu
in de wc…. De zoon is nu volwassen en woont niet meer thuis, maar de schoentjes
druppelen nog steeds binnen. De laatste aanwinst zijn vilten schoentjes uit
Kirgistan.
My collection of
baby shoes started the same way as my collection of measuring tapes (see post
28). When my son was still a baby, I had bought the smallest size of wooden
shoes for him. He wore those only for a very short period, and I kept these
little wooden shoes. Somebody brought him little leather shoes from Egypt,
with a camel and a palmtree on top. But his feet had grown so fast that these little shoes never fitted. I thought that was a pity, and so I hung both shoes from
Holland and Egypt on the wall of his bedroom. Ever since that moment little
shoes came in; they were collected by people who went to Mexico, China,
Slowakia, Indonesia and many other countries. The whole collection is hanging
on the bathroom wall… Our son has grown now and left our home, but the little
shoes keep coming in. The latest little shoes I received are these felt ones from Kyrgystan.
